Adem Düzelince Alem Düzelecek

Öyle bir zamanda yaşıyoruz ki, insan dünyanın neresine giderse gitsin aradığı huzuru, mutluluğu, refahı ve zenginliği bulamıyor. Nereye gidersek gidelim, nereye kaçarsak kaçalım, her gittiğimiz yerde denizlerin bulandığını, nehirlerin kuruduğunu, ağaçların kesildiğini, doğanın kirlendiğini, toplumun bozulduğunu görüyoruz. En önemlisi ise, biz nereye gidersek gidelim, kendimizi de o gittiğimiz yere götürüyoruz. Bulunduğumuz yerden, ortamdan kaçıyoruz belki ama bir türlü kendimizden kaçamıyoruz. Çünkü insan kendinden kaçamaz.

Her ne kadar kabul etmek istemesek de, etrafımızda gördüğümüz tüm mutsuzlukların, huzursuzlukların hatta doğadaki bozulmaların kökü bizde; insanda. Toplumlar, kavimler kendiliğinden oluşmaz, nasıl ki bir aileyi, o ailenin içindeki fertler oluşturuyorsa, kavimleri de onun içindeki insanlar oluşturur. İnsanların karakteri, mizacı, niyetleri, amelleri, kavimlere mal olur. İnsan kendini bozmadıkça kavimler bozulmaz ve nihayet;
“Bir kavim kendini bozmadıkça Allah onları bozmaz” (Rad, 13/11)

Daha fazla dünyalık elde etmek için bulanan ve rengini kaybeden denizleri görünce bunu zorla anlıyoruz. Kesilen ağaçları, kuruyan nehirleri görmezden geliyoruz fakat iklimler değişince ancak gerçeği idrak edebiliyoruz. Bizim görmezden geldiğimiz, görmek istemediğimiz her şey işte böylece karşımıza dikiliveriyor. Karşımıza dikilip kendimizi sorgulamamız ve bir şeyleri değiştirebilmemiz için bize bir nevi fırsat sunuyor; çünkü değişim ve dönüşüm vicdanımızdan; gönlümüzden; özümüzden başlıyor. Unutmamak gerekiyor ki, Alem şerh edilmiş bir insan, insan ise özetlenmiş bir alemdir. “Zerre, küllün aynasıdır” hadis-i şerifinin anlamı üzerine biraz daha tefekkür gerekiyor.

Biz değişirsek, dönüşürsek, hayat da değişip dönüşmeye başlayacak. Önemli olan bunu iyi niyetlerle, can-ı gönülden isteyebilmek ve azimle, sebat ederek çalışabilmek. Kim olduğumuzun farkında olabilmek, farkındalığa uyanabilmek… Okyanusta bir su damlası olduğumuzun şuurunda, su damlasının da okyanusun bir parçası olduğunun idrakında yaşamak gerekiyor.

Adem düzelince âlem düzelecek.
Ahlak oldukça rahmet olacak.